เดินทางกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ช่วงสงกรานต์ปี 62
ก่อนนอนคืนนี้ขอบันทึกบล็อกเรื่องราวช่วงเวลากลับบ้านที่ใต้ไว้สักหน่อย เมื่อเวลาที่เรากลับมาอ่านอีกครั้ง ความทรงจำ ภาพที่มีความสุขจะได้ทำให้เร...
ก่อนนอนคืนนี้ขอบันทึกบล็อกเรื่องราวช่วงเวลากลับบ้านที่ใต้ไว้สักหน่อย เมื่อเวลาที่เรากลับมาอ่านอีกครั้ง ความทรงจำ ภาพที่มีความสุขจะได้ทำให้เราพร้อมสำหรับการเดินทางต่อไป
ภาพแรกเลยเป็นภาพถนนแถวๆ บ้านครับ มันสื่อความหมายว่า การเดินทางของชีวิตคนเรายังไม่ที่สิ้นสุดครับ ตราบใดที่ยังไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำที่สุด เราต้องสู้ต่อไปครับ
ฮ่าๆๆ รอบนี้ขึ้นต้นด้วยคำพูดที่เป็นข้อคิดเล็กๆ มาเล่าให้ฟังดีกว่าว่าปีนี้ ผมกลับบ้านครั้งนี้มีความสุขอย่างไรบ้าง สุดๆ เลยคือสงสารแม่ กับการรอคอยลูก เมื่อเจอลูกๆ และก็เห็นลูกๆ ต้องเดินทางกลับมาทำงานอีกครั้ง ผมว่ามันมีความรู้สึกที่พูดไม่ค่อยออก แต่ผมเชื่อว่าแม่จะมีความสุขที่เห็นลูกทุกคนเติบโตอย่างมั่นคง แม่ผ่านอุปสรรคมาเยอะ และเข้มแข็งเสมอๆ เผลอๆ เข้มแข็งกว่าผมด้วยซ้ำ
กลับบ้านครั้งนี้ผมใช้บริการของไทยรูทครับ รับตั๋วที่ขนส่งเลย
จองตั๋วทั้งไปและกลับ ไม่ได้บินเพราะไม่สามารถจัดวันล่วงหน้าได้ จองตั๋วรถทัวร์รอบนี้พลาดช่วงขากลับเพราะชะล่าใจคิดว่ามีรถในช่วงวันเดินทางกลับ ที่จะขึ้นจากต้นทาง แต่ดันไม่มีรถ(เต็มหมด) เลยต้องเดินทางไปขึ้นที่อีกแห่ง แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา ถือว่าการเดินทางรอบนี้ผ่านไปด้วยดีครับ เหนื่อยหน่อยเพราะร่างกาย อายุเยอะขึ้น นอกนั้นผ่านหมด
ภาพนี้เป็นการทดสอบว่าระหว่างแม่กับผม ใครจะแข็งแรงกว่ากัน สรุปแล้วสู้แม่ไม่ได้ ฮ่าๆๆ เพราะแม่ทำแบบนี้ทุกวัน ส่วนเราจำไม่ได้ขี่รถพ่วงข้างครั้งล่าสุดกี่ปีมาแล้ว
มารอบนี้เกือบจะมีโอกาสไปเที่ยวชมสถานท่องเที่ยวที่เค้าว่าอากาศดีที่สุด แต่เสียใจที่ไปเอาช่วงเทศกาลพอดี แย่งกันเที่ยว แย่งกันกิน แย่งถนนกันไม่ไหวจริงๆ ครับ เกือบจะถึงแล้วต้องหันหัวรถกลับ ไว้มีโอกาสจะมาแก้ตัวใหม่ ครั้งนี้ไม่ขอมาช่วงวันหยุดเทศกาลอย่างเด็ดขาด อิๆ
หรือแม้แต่น้ำตก ก็ยังเข้าไม่ค่อยถึงครับ คนเยอะจริงๆ น้ำตกนี้เป็นทางเลือกสุดท้ายจากหลายทางเลือก เพราะรถเข้าจอดไม่ถึง นั้นเพราะผลจากการเลือกเที่ยวช่วงวันหยุดเทศกาลนั่นล่ะครับ
กลับบ้านรอบนี้ได้รดน้ำให้แม่ ได้เจอน้องๆ พร้อมกัน ได้เจอหลานบาว หลานสาว แค่นี้ก็สุดๆ แล้วครับ
ส่วนคนนี้น้องสุดครับ คลื่นลูกล่าสุดครับ
และกลับรอบนี้ก็ได้มีโอกาสทำบุญร่วมกับแม่และน้องๆ ทำให้แม่น่าจะสะสมความสุขแบบนี้ไปได้อีกสักพักนึง ดูจากรอยยิ้มเลยครับ
นับกันใหญ่ ร่วมอนุโมทนานะครับ เป็นความสุขของแม่ เราลูกๆ ก็ร่วมยินดีด้วยครับ
เพื่อให้สำนักสงฆ์แห่งนี้เป็นศูนย์รวมของชาวบ้าน ความสุขของชุมชน และที่สำคัญคือ ความสุขของแม่ กลับบ้านครั้งนี้ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุดครับ
ผมอยากกอดแม่ทุกวัน และไม่มีวันรู้แม่จะอยู่กับเรานานแค่ไหน ไม่มีอะไรยั่งยืน ทุกสิ่งอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา แต่เชื่อได้เลยว่า ผมรักท่านเสมอครับ...
ภาพแรกเลยเป็นภาพถนนแถวๆ บ้านครับ มันสื่อความหมายว่า การเดินทางของชีวิตคนเรายังไม่ที่สิ้นสุดครับ ตราบใดที่ยังไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำที่สุด เราต้องสู้ต่อไปครับ
ฮ่าๆๆ รอบนี้ขึ้นต้นด้วยคำพูดที่เป็นข้อคิดเล็กๆ มาเล่าให้ฟังดีกว่าว่าปีนี้ ผมกลับบ้านครั้งนี้มีความสุขอย่างไรบ้าง สุดๆ เลยคือสงสารแม่ กับการรอคอยลูก เมื่อเจอลูกๆ และก็เห็นลูกๆ ต้องเดินทางกลับมาทำงานอีกครั้ง ผมว่ามันมีความรู้สึกที่พูดไม่ค่อยออก แต่ผมเชื่อว่าแม่จะมีความสุขที่เห็นลูกทุกคนเติบโตอย่างมั่นคง แม่ผ่านอุปสรรคมาเยอะ และเข้มแข็งเสมอๆ เผลอๆ เข้มแข็งกว่าผมด้วยซ้ำ
กลับบ้านครั้งนี้ผมใช้บริการของไทยรูทครับ รับตั๋วที่ขนส่งเลย
จองตั๋วทั้งไปและกลับ ไม่ได้บินเพราะไม่สามารถจัดวันล่วงหน้าได้ จองตั๋วรถทัวร์รอบนี้พลาดช่วงขากลับเพราะชะล่าใจคิดว่ามีรถในช่วงวันเดินทางกลับ ที่จะขึ้นจากต้นทาง แต่ดันไม่มีรถ(เต็มหมด) เลยต้องเดินทางไปขึ้นที่อีกแห่ง แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา ถือว่าการเดินทางรอบนี้ผ่านไปด้วยดีครับ เหนื่อยหน่อยเพราะร่างกาย อายุเยอะขึ้น นอกนั้นผ่านหมด
ภาพนี้เป็นการทดสอบว่าระหว่างแม่กับผม ใครจะแข็งแรงกว่ากัน สรุปแล้วสู้แม่ไม่ได้ ฮ่าๆๆ เพราะแม่ทำแบบนี้ทุกวัน ส่วนเราจำไม่ได้ขี่รถพ่วงข้างครั้งล่าสุดกี่ปีมาแล้ว
มารอบนี้เกือบจะมีโอกาสไปเที่ยวชมสถานท่องเที่ยวที่เค้าว่าอากาศดีที่สุด แต่เสียใจที่ไปเอาช่วงเทศกาลพอดี แย่งกันเที่ยว แย่งกันกิน แย่งถนนกันไม่ไหวจริงๆ ครับ เกือบจะถึงแล้วต้องหันหัวรถกลับ ไว้มีโอกาสจะมาแก้ตัวใหม่ ครั้งนี้ไม่ขอมาช่วงวันหยุดเทศกาลอย่างเด็ดขาด อิๆ
หรือแม้แต่น้ำตก ก็ยังเข้าไม่ค่อยถึงครับ คนเยอะจริงๆ น้ำตกนี้เป็นทางเลือกสุดท้ายจากหลายทางเลือก เพราะรถเข้าจอดไม่ถึง นั้นเพราะผลจากการเลือกเที่ยวช่วงวันหยุดเทศกาลนั่นล่ะครับ
กลับบ้านรอบนี้ได้รดน้ำให้แม่ ได้เจอน้องๆ พร้อมกัน ได้เจอหลานบาว หลานสาว แค่นี้ก็สุดๆ แล้วครับ
ส่วนคนนี้น้องสุดครับ คลื่นลูกล่าสุดครับ
และกลับรอบนี้ก็ได้มีโอกาสทำบุญร่วมกับแม่และน้องๆ ทำให้แม่น่าจะสะสมความสุขแบบนี้ไปได้อีกสักพักนึง ดูจากรอยยิ้มเลยครับ
นับกันใหญ่ ร่วมอนุโมทนานะครับ เป็นความสุขของแม่ เราลูกๆ ก็ร่วมยินดีด้วยครับ
เพื่อให้สำนักสงฆ์แห่งนี้เป็นศูนย์รวมของชาวบ้าน ความสุขของชุมชน และที่สำคัญคือ ความสุขของแม่ กลับบ้านครั้งนี้ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุดครับ
ผมอยากกอดแม่ทุกวัน และไม่มีวันรู้แม่จะอยู่กับเรานานแค่ไหน ไม่มีอะไรยั่งยืน ทุกสิ่งอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา แต่เชื่อได้เลยว่า ผมรักท่านเสมอครับ...
Share
