กลับบ้านไปเยี่ยมแม่ และงานบุญสารทเดือนสิบ
เหมือนทุกๆ ปีผมจะบันทึกความทรงจำเก็บไว้เสมอ แล้วก็ผ่านมาอย่างมีความสุขสำหรับการเดินทางกลับบ้านครั้งนี้ และเป็นปีที่ลองลุยๆ คนเดียวด้วยรถทัวร...
เหมือนทุกๆ ปีผมจะบันทึกความทรงจำเก็บไว้เสมอ แล้วก็ผ่านมาอย่างมีความสุขสำหรับการเดินทางกลับบ้านครั้งนี้ และเป็นปีที่ลองลุยๆ คนเดียวด้วยรถทัวร์ปรับอากาศ ที่ไม่ค่อยถูกโรคกันมากกับผม เริ่มต้นเดินทางเช้ามืดวันที่ 9 จากพัทยาไปต่อรถที่ขนส่งสายใต้
แต่ด้วยความไม่หาข้อมูลก่อน ว่ารถที่จะไปนครศรีฯ นั้น ตั้งแต่แปดโมงเช้าก็เริ่มหมดแล้ว ผมถึงสายใต้ก็เกือบเก้าโมงแล้ว เลยเจอแต่ป้าย บอกเวลาบ่ายกับเย็น เศร้าเลย เลยตัดสินใจเลือกที่จะเดินทางไปลงสุราษฏร์ธานีก่อน แล้วค่อยให้ที่บ้านมารับที่ปลายทาง(ขอบคุณน้านิตครับ)
แต่เรื่องโชคดีของวันนั้นที่น่าจดจำคือ
ผมเดาว่ามีคนคอยอวพพรให้ผมโชคดีตลอดการเดินทาง ขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
ปีนี้คงเป็นอีกปีที่กลับช้าเพราะปรกติจะกลับช่วงสงกรานต์ แต่ผมสัญญาว่าจะพยายามกลับให้ได้มากกว่านี้ครับ ขอบคุณแม่ที่รักผม ไม่ว่าผมอยากได้อะไรทุกอย่าง แม่ทำ แม่คิด แม่ให้ทุกอย่าง ผมรักแม่และน้องๆ มากเช่นกัน ไม่ใช่เรียงความถึงแม่นะ แต่ผมห่างกับท่านจริงๆ
ครั้งนี้ไม่ค่อยได้ไปไหน เพราะจุดประสงค์หลักคือ ทำบุญพร้อมแม่และน้องๆ
บ้านหลังนี้คือ ที่ผมอาศัยช่วงยังเด็กๆ ครับ เดินรอบบ้านแล้วคิดถึงช่วงเวลานั้นดีจัง และทำบุญและนิมนต์พระมาฉันเพล ที่นี้ล่ะครับ
หลานคนเล็กสุดครับ น้องครีม และน้านิตที่ไปรับผมในวันเดินทาง
น้องเรียวและน้องครีม
น้องชาย แฟนเค้า และหลานอีกคน น้องรัก
น้องๆ ผมล่ะ โหดๆ ทั้งนั้น 555
เก็บภาพแบบมุมกว้างๆ รอบบ้านมาฝากครับ
จริงๆ อยากจะกลับวันจันทร์เพราะเตรียมวันหยุดไว้แล้ว แต่ผมรู้ว่าตัวเองเมารถมากๆ ทั้งไปทั้งกลับจึงเพลีย กลับมาพัทยาอยากมีเวลาอีกหน่อยสำหรับพักผ่อนกับครอบครัว และชวนกันไปทำุบุญสารทเดือนสิบที่จัดที่พัทยาโดยสมาคมชาวใต้ และเก็บภาพมาฝากครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจกับการเดินทางครั้งนี้ เมื่อมีกำลังใจก็พร้อมที่จะสู้ต่อไปครับ 'เพระหน้าที่ต้องรับผิดชอบ และทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด' ขอบคุณครับ
แต่ด้วยความไม่หาข้อมูลก่อน ว่ารถที่จะไปนครศรีฯ นั้น ตั้งแต่แปดโมงเช้าก็เริ่มหมดแล้ว ผมถึงสายใต้ก็เกือบเก้าโมงแล้ว เลยเจอแต่ป้าย บอกเวลาบ่ายกับเย็น เศร้าเลย เลยตัดสินใจเลือกที่จะเดินทางไปลงสุราษฏร์ธานีก่อน แล้วค่อยให้ที่บ้านมารับที่ปลายทาง(ขอบคุณน้านิตครับ)
แต่เรื่องโชคดีของวันนั้นที่น่าจดจำคือ
เราเดินทางวันที่ 9
ซื้อตั๋วทั้งไปทั้งกลับ ได้เลข 9 โดยไม่ได้ตั้งใจ และต้องขอบคุณตั๋วฟรีขาไปจากน้องใจดีที่รู้จักสำหรับการเดินทางนี้ด้วย
ไม่ได้คาดคิดว่าซื้อตั๋วลองใต้ก็ได้ที่นั่งเลข 9 อีก ขึ้นรถ 9 โมงเช้า แวะซื้อขนม 9 อย่าง และถึงบ้านแม่พอดี 3 ทุ่ม อะไรจะประจวบเหมาะอย่างนี้ เอาไว้แทงหวยดีกว่า 555
ผมเดาว่ามีคนคอยอวพพรให้ผมโชคดีตลอดการเดินทาง ขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
ปีนี้คงเป็นอีกปีที่กลับช้าเพราะปรกติจะกลับช่วงสงกรานต์ แต่ผมสัญญาว่าจะพยายามกลับให้ได้มากกว่านี้ครับ ขอบคุณแม่ที่รักผม ไม่ว่าผมอยากได้อะไรทุกอย่าง แม่ทำ แม่คิด แม่ให้ทุกอย่าง ผมรักแม่และน้องๆ มากเช่นกัน ไม่ใช่เรียงความถึงแม่นะ แต่ผมห่างกับท่านจริงๆ
ครั้งนี้ไม่ค่อยได้ไปไหน เพราะจุดประสงค์หลักคือ ทำบุญพร้อมแม่และน้องๆ
บ้านหลังนี้คือ ที่ผมอาศัยช่วงยังเด็กๆ ครับ เดินรอบบ้านแล้วคิดถึงช่วงเวลานั้นดีจัง และทำบุญและนิมนต์พระมาฉันเพล ที่นี้ล่ะครับ
หลานคนเล็กสุดครับ น้องครีม และน้านิตที่ไปรับผมในวันเดินทาง
น้องเรียวและน้องครีม
น้องชาย แฟนเค้า และหลานอีกคน น้องรัก
น้องๆ ผมล่ะ โหดๆ ทั้งนั้น 555
เก็บภาพแบบมุมกว้างๆ รอบบ้านมาฝากครับ
จริงๆ อยากจะกลับวันจันทร์เพราะเตรียมวันหยุดไว้แล้ว แต่ผมรู้ว่าตัวเองเมารถมากๆ ทั้งไปทั้งกลับจึงเพลีย กลับมาพัทยาอยากมีเวลาอีกหน่อยสำหรับพักผ่อนกับครอบครัว และชวนกันไปทำุบุญสารทเดือนสิบที่จัดที่พัทยาโดยสมาคมชาวใต้ และเก็บภาพมาฝากครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจกับการเดินทางครั้งนี้ เมื่อมีกำลังใจก็พร้อมที่จะสู้ต่อไปครับ 'เพระหน้าที่ต้องรับผิดชอบ และทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด' ขอบคุณครับ